Rozdział 9 ~ Smile underneath it all.

~Mediolan, 27 stycznia 2015 roku~

Samolot wylądował. Ludmiła wysiadła z samolotu, odebrała bagaże i zaczęła je ciągnąć. Szła tak dopiero kilka metrów, ale musiała nieść zbyt dużo toreb, walizek i torebeczek. Nagle do Ludmiły podszedł jakiś chłopak.

- Czy mogę ci w czymś pomóc, panienko? - zapytał z włoskim akcentem.

- No, w sumie, czemu nie? Pomożesz mi z tymi torbami? - tymczasem Argentynka zadała pytanie.

Włoch wziął torby Ludmiły, a ona została jedynie z bagażem podręcznym.

- To gdzie to donieść?

- Przed lotnisko. Tam gdzieś będzie mój tata.

- Dobrze.

Okazało się, że mediolańskie lotnisko jest ogromne. Szli tak bardzo długo, a chłopak opowiadał o Mediolanie. Gdy doszli do małej ławeczki przed lotniskiem, Włoch postawił walizki i usiadł obok Ludmiły.

- To skąd przybyłaś tutaj? - zapytał.

- Z Argentyny.

- Ale dlaczego... było ci tam źle?

- Nie, ale moja mama ciągle chwali moją przyrodnią siostrę, a ja dla niej jestem nikim. Koleżankom mówi, jak to jej sławna Violcia pojechała do Londynu, by szlifować swoją karierę w światowej szkole muzycznej. A ja... ja tylko chodzę do szkoły muzycznej, nie jestem gwiazdą.

- Nie przejmuj się. Tu... tu raczej takich problemów nie będzie. Dasz radę.

Ludmiła się uśmiechnęła. W tym momencie podjechało czarne auto. Był to samochód taty Ludmiły. Dziewczyna wsiadła, a jej tata wziął wszystkie walizki do bagażnika.

- Jedziemy do domu, już przyszykujemy twój własny pokój. Ale najpierw wybieramy się do sklepu meblowego i jedziemy po farby do ścian!

- Chcę mieć białe ściany i biało czarne meble tato!

- To takie zrobimy! Jedziemy!

Ludmiła patrzyła za okno. W oczach wciąż widziała chłopaka, z którym rozmawiała.

~Londyn~

Violetta wstała i włączyła radio. Poszła na dół, na śniadanie i wróciła do swojego pokoju. Było godzina 8:30, a o 10:00 zaczynały się lekcje w szkole. Ubrała jasną bluzeczkę i płaszczyk, spódniczkę i buty. Miała jeszcze półtorej godziny do zajęć. Wyszła z hotelu. Zaczęła szukać drogi do nowej szkoły. Gdy do niej doszła była już za dwanaście dziesiąta, więc wyszła w porę. Zobaczyła tam Clementa. Podeszła do niego i zapytała, gdzie jest klasa 3, do której ma chodzić.

- Nigdzie nie musisz iść. To tutaj jest twoja klasa!

Violetta była szczęśliwa, że już kogoś w klasie zna. Na pierwszych zajęciach poznała nauczycieli, innych uczniów i wymagania, które są dość wysokie. Poproszono ją o zaśpiewanie czegoś. Wybrała piękną piosenkę, Underneath it all.

- Czy to twoja kompozycja?  - zapytał ze zdziwieniem nauczyciel.

- Tak... są w niej jakieś błędy, coś mam poprawić, a może...

- Nie, ta piosenka jest fantastyczna. Bardzo dobry wokal, bezbłędna gra na keyboardzie... gratulacje.

Uczniowie zaczęli bić brawo. Lekcje w nowej szkole mijały jak w oka mgnieniu. Violetta wróciła do domu, a z nią... Clement. Zaprosiła go na obiad. 

 ~~*~*~*~*~*~*~*~*~*~~

 Kolejny rozdział!!! Kim był Włoch? Kim dla Vilu będzie Clement? Jak Violetta potraktuje Leona? To wszystko, a nawet więcej o czym nie powiem będzie w kolejnym rozdziale.

 Kolejny rozdzi@ł = 2 komentarze 

Komentujcie, motywujcie, swoje opinie przekazujcie!